Soms voel je dat jullie er nog niet alles aan hebben gedaan om te onderzoeken of je samen verder kunt. Een relatie is onderhevig aan veranderingen. De partners maken ook een individuele groei en ontwikkeling door, de rollen kunnen veranderen, er kunnen stressvolle situaties of ingrijpende gebeurtenissen plaatsvinden die je op een verschillende manier verwerkt. Daarin kan je elkaar kwijtraken of concluderen dat het ‘oude’ niet meer werkt.

Meestal wordt na zo’n 3 tot 4 gesprekken duidelijk of er voldoende draagvlak is bij beide partners om te gaan voor een nieuw begin. Binnen deze begeleiding wordt op alle vlakken dieper doorgekeken naar de oorzaak en krijg je heel concrete handvaten mee naar huis om samen mee aan de slag te gaan.

Soms lukt het niet meer om samen nog de verbinding te kunnen maken. De therapie richt zich dan op het zo goed mogelijk afsluiten van de relatie en mochten er kinderen zijn dan wordt gekeken hoe je na het afsluiten van de relatie naast elkaar kunt blijven staan als ouders. Ook dit deel is helemaal afgestemd op de specifieke situatie, op wie je bent, op wat je samen hebt meegemaakt, op wat je  blijft delen en op wat je gaat loslaten. Het welzijn van de kinderen krijgt hierin een hoge prioriteit.

Samengesteld gezin

Het vraagt tijd, inzet en inzicht om het goed te doen. De vragen die je elkaar in een nieuw gezin zou moeten stellen heb je niet zomaar paraat of liggen voor de hand. De valkuilen en problemen overvallen ons vaker dan ons lief is. De conflicten met stiefkinderen of ex-partners zijn soms heftig.

Maar het kan ook anders, therapie kan daar een belangrijke bijdrage aan leveren. Een nieuw gezin ontstaat op de bouwstenen van eerder verdriet: na een echtscheiding of het overlijden van een van de ouders. Het verwerken van het verlies van het kerngezin en wennen aan een eenoudergezin duurt vaak een tijd. Het samenvoegen van twee gezinnen (in welke constructie dan ook) en het omgaan met de kinderen van je partner, stelt je vaak voor heel wat onverwachte vragen.

Voor kinderen van 0 tot 6 jaar is het belangrijk dat je als ouder de zorg en opvoeding van je jonge kind zelf doet. Wanneer een nieuwe relatie wordt verbroken is dit voor het jonge kind opnieuw een verlieservaring. Voor kinderen van 6 tot 9 jaar is het belangrijk dat ze rustig een band kunnen opbouwen met de nieuwe partner. Als het kind voelt dat je als ouder teveel buigt naar de nieuwe partner dan kan het zich afgewezen voelen en op verschillende manieren gaan verzetten. Kinderen van 9 tot 12 jaar hebben het vooral nodig dat er ook één op één tijd is. Exclusieve tijd voor je kind, zonder de nieuwe partner is belangrijk. Jongeren van 12 tot 16 jaar hebben de ruimte nodig om een band op te bouwen met de nieuwe partner als daar behoefte aan is. Dwing het contact met je nieuwe partner vooral niet af, dit werkt averechts bij pubers.

De stiefouder heeft een ondersteunende positie en is mee-opvoeder. Hoe meer de biologische ouder zijn verantwoordelijkheid op zich neemt, des te duidelijker de verwachtingen en taken voor de stiefouder zijn.

Uit onderzoek is gebleken dat partners in samengestelde gezinnen minder met elkaar communiceren dan partners tijdens hun eerste huwelijk. Nieuwe partners in samengestelde gezinnen hebben de neiging zich eerder terug te trekken om de moeilijke en gevoelige discussies die horen bij een samengesteld gezin te vermijden. Doordat er minder contact is tussen ouders en stiefouders over de opvoeding, ervaren zij minder steun van elkaar. Dit kan ervoor zorgen dat zowel de ouder als de stiefouder de opvoeding als een grotere ‘last’ ervaart dan tijdens het eerste huwelijk. Het is vaak nog een hele kunst om weer opnieuw evenwicht te kunnen ervaren.